Joke is in augustus 2011 namens de FNV in de raad gekomen. ‘Ik wilde iets voor andere klanten van UWV kunnen betekenen’, vertelt ze hierover. ‘Ik had nog nooit eerder in een raad gezeten. Het leek mij interessant om in de raad te gaan, omdat ik zelf ook wel eens tegen wat vervelende dingen ben aangelopen in mijn contacten met het UWV. Als lid van de cliëntenraad kun je ervoor zorgen dat die contacten met de klanten verbeteren. Daar werk ik graag aan mee. Nu maak ik mij samen met de andere cliënten sterk voor de grote groep digibeten onder de UWV-cliënten. Dat zij hun weg kunnen vinden naar het UWV als ze ontslagen worden en niet van het kastje naar de muur worden gestuurd als ze hulp nodig hebben.’
 
Werkpleinen
‘Daarnaast is de bereikbaarheid en klantvriendelijkheid op werkpleinen volgens ons voor verbetering vatbaar. Iemand die helemaal geen verstand heeft van computers en bij het werkplein om hulp bij het invullen van formulieren aanklopt, moet daar gewoon geholpen worden en niet worden weggestuurd met de opmerking: ga maar raadsheren of naar het MDF om hulp. Helaas is dat wel eens voorgekomen. En iemand die nog een maand voor zijn pensionering zit, moet niet gedwongen worden alsnog te solliciteren. Ook daar zijn voorbeelden van bekend.’
 
Bekendheid vergroten
Ook de bekendheid van de cliëntenraad is voor verbetering vatbaar, vindt het gedreven raadslid. ‘Ik ben naast raadslid ook arbeidsconsulent bij het FNV. Veel mensen daar reageren verbaasd als ze horen dat de cliëntenraad echt een raad is van en voor cliënten van het UWV en niet iets van het UWV zelf. Sommigen hebben er zelfs nog nooit van gehoord. Er valt voor ons dus nog veel winst te behalen. Ik denk dat we de bekendheid van de raad kunnen verbreden, door allereerst mee te werken met interviews zoals dit. Maar ook door mond-tot-mondreclame, door de cliënten van het FNV die ik daar in mijn werk als arbeidsconsulent tegenkom te vertellen over de cliëntenraad. Verder denken we er ook aan om op de werkpleinen een enquête te houden onder UWV-cliënten.’