Vrijwilligster in een Hospice
Vanaf 1 november heeft de cliëntenraad West-Brabant/Zeeland een nieuwe secretaris: Marijke de Wilde. ‘Ik wilde graag nog iets voor anderen kunnen betekenen en de cliëntenraad sprak mij wel aan. Ook heb ik enige ervaring. Zo heb ik vroeger bij Rijkswaterstaat in de Ondernemingsraad gezeten en als secretaresse gewerkt.’
Het secretariswerk lijkt Marijke erg leuk. ‘Ik heb mij al een beetje ingelezen in de website en gekeken wat deze functie allemaal inhoudt en hoe je artikelen op de website plaatst.’ Daarnaast heeft Marijke afgelopen zomer meegewerkt aan de Bulletinboards, een online platform van UWV over werk.nl. ‘UWV wil het gebruik van Werk.nl verbeteren en nodigt regelmatig cliënten en cliëntenraadsleden uit om hieraan mee te werken. Ik moest hiervoor een aantal vragen invullen. Leuk en leerzaam, omdat je hierdoor meteen ook de organisatie leert kennen.’
Hospice
Marijke (57) is getrouwd, heeft twee volwassen kinderen en twee kleinkinderen. ‘Ik zing graag in de kerk en in verschillende projectkoren. Verder ben ik vrijwilligster in een Hospice. Ik had vroeger graag in de zorg willen werken, maar door mijn versleten rug en knieën was dat niet mogelijk. Sinds vijf jaar werk ik nu in een Hospice en dat is ontzettend dankbaar werk. Hier brengen over het algemeen oudere mensen in een huiselijke sfeer de laatste periode van hun leven door. Ik ben er één keer in de twee weken een dag of een ochtend voor een praatje, om voor te lezen of gewoon om steun en andere hand- en spandiensten. Heel mooi om dit werk te mogen en kunnen doen.’
Hospice
Marijke (57) is getrouwd, heeft twee volwassen kinderen en twee kleinkinderen. ‘Ik zing graag in de kerk en in verschillende projectkoren. Verder ben ik vrijwilligster in een Hospice. Ik had vroeger graag in de zorg willen werken, maar door mijn versleten rug en knieën was dat niet mogelijk. Sinds vijf jaar werk ik nu in een Hospice en dat is ontzettend dankbaar werk. Hier brengen over het algemeen oudere mensen in een huiselijke sfeer de laatste periode van hun leven door. Ik ben er één keer in de twee weken een dag of een ochtend voor een praatje, om voor te lezen of gewoon om steun en andere hand- en spandiensten. Heel mooi om dit werk te mogen en kunnen doen.’
