Leukste baan ooit
Van huis uit is hij een ‘geboren Leidenaar’, vertelt hij lachend met een volkse R. ‘Maar toen er kinderen kwamen, ben ik verhuisd naar Voorhout.’ Daar is Erik Filemon gelukkig met zijn vrouw, twee kinderen en drie katten. Al meer dan twintig jaar werkt hij voor (de voorlopers van) UWV, waarvan de laatste acht als klachtenambassadeur op het hoofdkantoor in Amsterdam.

‘Dat was de leukste baan die ik tot nu toe heb gehad. Ik bemiddelde tussen de klant – die een klacht had – en de organisatie UWV, om tot een zo goed mogelijke oplossing te komen.’ Die rol van mediator past uitstekend bij Erik. Hij legt uit waarom: ‘Het is zo afwisselend, iedere klant en ieder gesprek is anders. Soms was ik alleen een luisterend oor, en soms moest ik collega’s overtuigen iets echt aan te pakken. ’

Toch iets nieuws
Maar na acht jaar begon er wat te wringen. ‘De nieuwigheid ging er wel een beetje vanaf. Ik zag dezelfde klachten terugkomen en merkte dat mijn passie minder werd’. Op dat moment wezen een paar collega’s hem op de vacature van adviseur Cliëntenparticipatie. ‘Zij vonden dat echt iets voor mij.’ Erik besloot al snel te solliciteren. ‘Ik wilde iets nieuws doen, maar wel het rechtstreekse contact met de cliënten behouden. Dat zag ik in deze functie terug. Dus ben ik er vol voor gegaan!’

En met succes. Inmiddels is Erik alweer drie weken aan de slag, en heeft hij een eerste indruk van de inhoud van zijn nieuwe functie. ‘Als klachtenambassadeur zag ik de meeste cliënten maar één keer’, legt hij uit. ‘Na een paar weken was het probleem opgelost en ging ik door naar de volgende. Aan de cliëntenraadsleden daarentegen zit je zo’n vier jaar vast.’ Dat spreekt hem aan: ‘Je kunt een lange tijd sparren. En een grotere groep ondersteunen, wat meer gewicht in de schaal legt.’ Hij hoopt nu een grotere bijdrage te kunnen leveren aan het verbeteren van de dienstverlening. ‘Ik ga zien of dat daadwerkelijk zo is.’

Snel schakelen
Toch ligt zijn nieuwe functie redelijk in het verlengde van zijn werk als klachtenambassadeur, vindt hij. ‘De tip van zijn voorganger Erol – om vooral open te staan voor de verschillende mensen en meningen binnen de raden – was voor hem dan ook niets nieuws. ‘Als klachtenambassadeur kon ik eigenlijk al niet anders. Iedere cliënt heeft een eigen verhaal, zijn eigen bagage, en daarmee moet je verschillend omgaan.’ Dat persoonlijke contact vindt Erik het belangrijkste; het snelle schakelen ziet hij als een uitdaging. ‘Als dat je niet ligt, kun je dit werk beter niet doen.’