Wat Zora en Hans hebben geleerd van het mini-symposium ‘beoordeling arbeidsvermogen’
Per 1 juli 2015 kan iedere burger een ‘beoordeling arbeidsvermogen’ aanvragen bij UWV. En alle burgers die nu een Wajong-uitkering hebben worden opnieuw ingedeeld naar arbeidsvermogen. Over dit onderwerp ging het mini-symposium ‘beoordeling arbeidsvermogen’, dat op dinsdag 15 september plaatsvond in het Hotel Van der Valk in Ridderkerk. Raadsleden Zora Jordacevic en Hans Witter blikken samen terug op een boeiende middag.
Waarom ging jullie naar dit symposium toe?
Zora: ‘UWV heeft ons uitgenodigd, om ook het perspectief van de cliënt te belichten. En ik wilde er graag bij zijn omdat ik zelf ervaringsdeskundige ben: ik heb zelf een chronische ziekte heb en ben ook gekeurd door UWV. Ik wil graag zorgen dat het beter met mensen in de Wajong. Ik zelf heb wel geleerd om voor mezelf op te komen, na acht jaar vrijwilligerswerk, maar niet iedereen staat zo stevig in zijn schoenen. Vanuit de cliëntenraad probeer ik voor hun belangen op te komen.’
Hans: ‘Het doel was om in een korte bijeenkomst informatie te delen met stagebegeleiders, beleidsmedewerkers en cliëntenbegeleiders. Er waren medewerkers bij van scholen, gemeenten en UWV. Wij waren er zelf naartoe om de cliënt te vertegenwoordigen. We kregen een goede toelichting op onze vragen. Sommige vragen die moesten worden uitgezocht, werden later beantwoord via de e-mail.’
Wat hebben jullie zelf ingebracht?
Hans: ‘Het symposium begon met een presentatie over de participatiewet en hoe deze wet in grote lijnen in elkaar zit. Dat was voor mij geen nieuws, omdat ik er zelf al jaren mee bezig ben en ook in de klankbordgroep zit, maar voor de andere mensen in de zaal waarschijnlijk wel. Ik heb daarna twee workshops bijgewoond en daarin viel me op dat verschillende gemeenten het anders aanpakken.’
Zora: ‘De eerste workshop ging echt over arbeidsvermogen. Daarin heb ik aangekaart dat het vaak gebeurt dat arbeidsdeskundigen het arbeidsvermogen bepalen. Dat hij zegt: ‘kom op, je kan het!’, terwijl de cliënt denkt dat hij nog niet aan het werk kan. Maar dat mag helemaal niet: dat moet een arts doen. Alleen een arts kan en mag beoordelen of en hoe je weer aan het werk kunt. Die beoordeling is dus niet alleen maatwerk, maar ook mensenwerk.’
En hebben jullie nog interessante mensen ontmoet?
Zora: ‘Ik heb bijvoorbeeld gesproken met een directeur van een scholengemeenschap en een maatschappelijk werker, die een belangrijke rol hebben gekregen als het gaat om de Wajong. Ik vond het als vertegenwoordiger van cliënten van UWV wel bijzonder dat de scholen zo vroeg betrokken worden. En een goed initiatief dat ze op deze manier bij elkaar komen om van elkaar te leren.’
Hans: ‘Ik heb bijvoorbeeld gesproken met een ambtenaar van sociale zaken in Vlaardingen. Die heb ik verteld dat ik van de cliëntenraad was en uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat. Hij had er nog niet eerder van gehoord, maar nu wel!’
Nog iets nieuws opgestoken van het symposium?
Hans: ‘Ja: dat het goed is dat anderen contact met elkaar zochten, zoals de beleidsmedewerkers van verschillende gemeenten. Die gingen met elkaar in gesprek om aan elkaar te vragen: hoe doen jullie het? Omdat de gemeenten met de Participatiewet een grotere rol krijgen is dat erg belangrijk.’
Zora: ‘Ik vond het werkgeversservicepunt interessant. Dat is een organisatie die bemiddelt tussen Wajongers en werkgevers – heel simpel gesteld. Ze laten beide groepen met elkaar kennismaken. Dat was voor mij een eye-opener. Ik wil daar graag meer van weten en kijken of wij iets voor elkaar kunnen betekenen.’
Zora: ‘UWV heeft ons uitgenodigd, om ook het perspectief van de cliënt te belichten. En ik wilde er graag bij zijn omdat ik zelf ervaringsdeskundige ben: ik heb zelf een chronische ziekte heb en ben ook gekeurd door UWV. Ik wil graag zorgen dat het beter met mensen in de Wajong. Ik zelf heb wel geleerd om voor mezelf op te komen, na acht jaar vrijwilligerswerk, maar niet iedereen staat zo stevig in zijn schoenen. Vanuit de cliëntenraad probeer ik voor hun belangen op te komen.’
Hans: ‘Het doel was om in een korte bijeenkomst informatie te delen met stagebegeleiders, beleidsmedewerkers en cliëntenbegeleiders. Er waren medewerkers bij van scholen, gemeenten en UWV. Wij waren er zelf naartoe om de cliënt te vertegenwoordigen. We kregen een goede toelichting op onze vragen. Sommige vragen die moesten worden uitgezocht, werden later beantwoord via de e-mail.’
Wat hebben jullie zelf ingebracht?
Hans: ‘Het symposium begon met een presentatie over de participatiewet en hoe deze wet in grote lijnen in elkaar zit. Dat was voor mij geen nieuws, omdat ik er zelf al jaren mee bezig ben en ook in de klankbordgroep zit, maar voor de andere mensen in de zaal waarschijnlijk wel. Ik heb daarna twee workshops bijgewoond en daarin viel me op dat verschillende gemeenten het anders aanpakken.’
Zora: ‘De eerste workshop ging echt over arbeidsvermogen. Daarin heb ik aangekaart dat het vaak gebeurt dat arbeidsdeskundigen het arbeidsvermogen bepalen. Dat hij zegt: ‘kom op, je kan het!’, terwijl de cliënt denkt dat hij nog niet aan het werk kan. Maar dat mag helemaal niet: dat moet een arts doen. Alleen een arts kan en mag beoordelen of en hoe je weer aan het werk kunt. Die beoordeling is dus niet alleen maatwerk, maar ook mensenwerk.’
En hebben jullie nog interessante mensen ontmoet?
Zora: ‘Ik heb bijvoorbeeld gesproken met een directeur van een scholengemeenschap en een maatschappelijk werker, die een belangrijke rol hebben gekregen als het gaat om de Wajong. Ik vond het als vertegenwoordiger van cliënten van UWV wel bijzonder dat de scholen zo vroeg betrokken worden. En een goed initiatief dat ze op deze manier bij elkaar komen om van elkaar te leren.’
Hans: ‘Ik heb bijvoorbeeld gesproken met een ambtenaar van sociale zaken in Vlaardingen. Die heb ik verteld dat ik van de cliëntenraad was en uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat. Hij had er nog niet eerder van gehoord, maar nu wel!’
Nog iets nieuws opgestoken van het symposium?
Hans: ‘Ja: dat het goed is dat anderen contact met elkaar zochten, zoals de beleidsmedewerkers van verschillende gemeenten. Die gingen met elkaar in gesprek om aan elkaar te vragen: hoe doen jullie het? Omdat de gemeenten met de Participatiewet een grotere rol krijgen is dat erg belangrijk.’
Zora: ‘Ik vond het werkgeversservicepunt interessant. Dat is een organisatie die bemiddelt tussen Wajongers en werkgevers – heel simpel gesteld. Ze laten beide groepen met elkaar kennismaken. Dat was voor mij een eye-opener. Ik wil daar graag meer van weten en kijken of wij iets voor elkaar kunnen betekenen.’
