“We bereiken echt wat op de werkpleinen”
In de cliëntenraad Den Haag en Leiden is Jaap den Bleker betrokken bij de cliëntenparticipatie op de werkpleinen. Hij wil op een pragmatische manier veel bereiken. “Een convenant heeft vooral symbolische waarde, het gaat erom dat je zichtbaar bent”.
Den Bleker heeft in zijn eigen district inmiddels met verschillende samenwerkingsverbanden op werkpleinen. Het eerste convenant is ondertekend op 9 december in Alphen aan den Rijn. “Het kan ingewikkeld zijn omdat je altijd met veel verschillende partijen af moet stemmen. Je hebt altijd de gemeentes en de gemeentelijke raden, waarbij er vaak ook nog meerdere gemeenten betrokken zijn bij één werkplein.”
Hij merkt verschil in de snelheid waarmee er iets bereikt wordt op het gebied van cliëntenparticipatie. “In Zoetermeer hebben we te maken met één gemeente. We hebben daar weliswaar geen convenant getekend met elkaar, maar de samenwerking gaat wel goed. In dat opzicht heeft een convenant ook vooral symbolische waarde. Wanneer je zichtbaar bent, en goed contact hebt met de managers van de werkpleinen dan kan je net zo veel bereiken”.
Op een werkplein in Gouda is het bijvoorbeeld bijna onmogelijk om tot een convenant te komen, denkt Den Bleker. “Daar hebben we te maken met dertien randgemeenten. Dan is het echt veel belangrijker om een goed contact te hebben met de managers van UWV en van de gemeentelijke diensten. We zijn ook in Gouda zichtbaar, maar dat is veel meer op een informele manier”.
Den Bleker heeft zeker het idee dat de cliëntenraden iets bereiken op de werkpleinen. “Laatst hoorden we dat intakegesprekken werden gehouden in een hele groep. Dat is in het kader van de privacy niet wenselijk. Toen zijn we om tafel gaan zitten met de manager en is het een en ander aangepast. Zo helpen we de dienstverlening verder en daar heeft zowel de cliënt als UWV wat aan.”
Er gebeurt een heleboel op het gebied van cliëntenparticipatie op de werkpleinen in Den Haag, maar Den Bleker is zich bewust van het feit dat raadsleden vrijwilligerswerk doen. “Ik ben de coördinator op dit gebied, en met veertien werkpleinen proberen we op ieder werkplein twee mensen te hebben. Dan hebben we ongeveer viermaal per jaar overleg. Ik hoop dat goed voorbeeld, goed doet volgen, en als we op alle werkpleinen aan de slag zijn, hebben we waarschijnlijk weer te weinig mensen. Maar dat is een luxeprobleem.”
Hij merkt verschil in de snelheid waarmee er iets bereikt wordt op het gebied van cliëntenparticipatie. “In Zoetermeer hebben we te maken met één gemeente. We hebben daar weliswaar geen convenant getekend met elkaar, maar de samenwerking gaat wel goed. In dat opzicht heeft een convenant ook vooral symbolische waarde. Wanneer je zichtbaar bent, en goed contact hebt met de managers van de werkpleinen dan kan je net zo veel bereiken”.
Op een werkplein in Gouda is het bijvoorbeeld bijna onmogelijk om tot een convenant te komen, denkt Den Bleker. “Daar hebben we te maken met dertien randgemeenten. Dan is het echt veel belangrijker om een goed contact te hebben met de managers van UWV en van de gemeentelijke diensten. We zijn ook in Gouda zichtbaar, maar dat is veel meer op een informele manier”.
Den Bleker heeft zeker het idee dat de cliëntenraden iets bereiken op de werkpleinen. “Laatst hoorden we dat intakegesprekken werden gehouden in een hele groep. Dat is in het kader van de privacy niet wenselijk. Toen zijn we om tafel gaan zitten met de manager en is het een en ander aangepast. Zo helpen we de dienstverlening verder en daar heeft zowel de cliënt als UWV wat aan.”
Er gebeurt een heleboel op het gebied van cliëntenparticipatie op de werkpleinen in Den Haag, maar Den Bleker is zich bewust van het feit dat raadsleden vrijwilligerswerk doen. “Ik ben de coördinator op dit gebied, en met veertien werkpleinen proberen we op ieder werkplein twee mensen te hebben. Dan hebben we ongeveer viermaal per jaar overleg. Ik hoop dat goed voorbeeld, goed doet volgen, en als we op alle werkpleinen aan de slag zijn, hebben we waarschijnlijk weer te weinig mensen. Maar dat is een luxeprobleem.”
