Cor van Drongelen heeft in de zes jaar dat ze in de cliëntenraad zat veel gewerkt met mensen die bijvoorbeeld laaggeletterd zijn. Daar vallen ook veel allochtonen onder. “Het valt op dat het voor deze mensen erg lastig is om contacten te hebben bij bijvoorbeeld UWV. Als een klant slecht Nederlands spreekt, moet hij bijvoorbeeld zelf zorgen voor een tolk.”

Ze vindt het goed dat de cliëntenraad wordt gevraagd om op een dergelijk congres mee te praten. “Het zijn dan niet alleen de bobo’s die de beslissing uiteindelijk nemen die meepraten, maar ook de praktijk die meepraat. De praktijk dringt niet altijd even goed door, UWV is toch een logge organisatie, die moeilijk toegankelijk is voor mensen met een beperking.”

Van Drongelen heeft vaak te maken met mensen die proberen terug te keren op de arbeidsmarkt vanuit een uitkering. “Deze mensen zouden bijvoorbeeld een betere kans moeten krijgen om via bijvoorbeeld vrijwilligerswerk terug te stromen. Daar zou in het begin minder dwang achter moeten zitten. Deze mensen hebben lang geen werkervaring meer opgedaan, en die kunnen daardoor werkervaring opbouwen.”

Het komt er volgens Van Drongelen op neer dat werkzoekenden gestimuleerd moeten worden in hun enthousiasme. “Veel mensen met een beperking willen heel graag werken. Maar ze weten niet hoe. Ze moeten daarbij geholpen worden onder professionele begeleiding. Het mag allemaal kortom wel iets socialer.”