Josje Kamphuis zegt zelf over onderstaande gedicht: "Ik wil werkelijke erkenning voor de ziekte die ik heb. Ab Klink noemt fibromyalgie, CVS en ME 'moderne ziekten'. Men heeft geen idee hoe ziek mensen kunnen zijn. Ik hoop dat de cliëntenraden hier wellicht iets voor kunnen doen."

Het gedicht
CVS, fibro of ME . Wat doe ik ermee?
Er is helemaal niets aan mij te zien .
Ben ik dan een aansteller misschien?

Moeheid en pijn is te meten, als men mij maar wil geloven .
Maar velen weten mijn vlam van hoop al weer snel te doven :
“Niets te vinden op röntgen of in bloed .
Dus is het psychisch! Dag..het ga je goed!”
“Ja maar dokter, wat moet ik dan?”
”Ik weet al l een dat ik je niet helpen kan” .

Ik wil leven en werken als iedereen, maar mijn lichaam is als een vod .
Ik wil niet langer altijd op bed, maar na 10 minuten actie ben ik al kapot .
Ik heb zo veel geprobeerd en gedaan, zodat het maar beter met mij zal gaan .
En dan komt de dag ….dat je naar de keuring mag gaan :

“Deze ziektes bestaan niet! ” of “Ze zijn niet progressief!”
of “U kunt vast nog wel wat werken” , zeggen ze poeslief .
Pijn en moe tot op het bot en een lichaam van lood
en blijkbaar ook geen rechten. Heel soms ben je liever dood.

Nee, ik ben niet depressief! Ik heb geschreven hoe het gaat .
Ik ken de Kunst van het Genieten en daarbij heb ik erg veel baat :
Genieten van de zon, van groei en bloei . De wonderen der natuur .
Van oprechtheid ,warmte, vertrouwen, hoop . Van een lach , zuiver en puur.